Wytyczne do powlekania metali, tworzyw sztucznych, tkanin, włókien, folii lub papieru zostały ujęte w rozporządzeniu Ministra Środowiska z dnia 22 kwietnia 2011 roku, załącznik nr 7, punkt 2.3 oraz 2.5.
Dla instalacji o łącznej zdolności produkcyjnej wymagającej zużycia LZO na poziomie 5 Mg/rok, standard określono w załączniku nr 8, tabela 1, pozycja 11, jako standard S1 (standard emisji zorganizowanej – stężenie LZO w gazach odlotowych w przeliczeniu na TOC) równy 100 mg/mu3 lub 75 mg/mu3 lub 50 mg/mu3 oraz standard S2 standard emisji niezorganizowanej wynoszący 20%.
Ze względu na wiele rodzajów materiałów do powlekania oraz brak określających metod jej nakładania, wytyczne te są najczęściej stosowane przy określaniu emisji LZO.
Zgodnie z paragrafem 34.1 w/w rozporządzenia, dotrzymanie standardu S2 sprawdza się za pośrednictwem następującego równania:
$$100\cdot\frac{I_1-(I_3+H+O+W+R+G)}{I_1+I_2}\leq S_2$$W instalacjach powlekania, wiarygodne wyznaczenie składników powyższego równania, wymaga stosowania zasad:
- określenia poziomu LZO w wykorzystanych materiałach w sposób precyzyjny (I1) bazując na wykazie wykorzystywanych preparatów na poszczególne rodzaje,
- wiarygodnego określenia masy LZO skierowanych i odzyskanych poza instalacje (I3) lub ponownie w niej zastosowanych (I2),
- wobec nielicznych rodzajów farb, w których w trakcie utwardzania następuje wiązanie LZO w masie powłoki lakierniczej, uzyskanie zweryfikowanych danych o masie LZO zawartych w produkcie (H),
- stwierdzenie strumieni odpadów zawierających LZO (O),
- wiarygodnego określenia ładunku LZO zawartych w ściekach (W),
- określenia rzeczywistej ilości LZO zneutralizowanych lub zatrzymanych w urządzeniach oczyszczających gazy odlotowe (R),
- zapewnienia odpowiedniej pewności obliczeń wielkości emisji zorganizowanej (G) z wyłączeniem emisji z układów wentylacji ogólnej i odpowietrzeń zbiorników które nie są wyposażone w układy ograniczające emisje.