W zakładach przemysłowych z zainstalowanymi dopalaczami termicznymi, wyznaczenie poziomu utylizacji lotnych związków organicznych jest istotne dla ogólnego bilansu firmy.
Szczególnie ważne jest określenie wiarygodnego strumienia dla instalacji, w których urządzenia pracują, nie tylko w celu dotrzymania standardu S1 ale również standardu S2, S3, S4, S5. Stosuje się kilka metod, którymi można określić ilość LZO zneutralizowanych z instalacji.
W instalacjach niewyposażonych w system pomiarów ciągłych, praktykuje się metodę opartą na określeniu współczynnika parametru i redukcji pracy instalacji w czasie objętym bilansem, takim jak czas pracy urządzeń, strumień odgazów kierowanych na urządzenie czy masa adsorbentów.
Dopalacze termiczne i katalityczne w większości przypadków posiadają rozbudowany układ kontrolno-pomiarowy. Jest to pomocne w określeniu współczynnika parametru i redukcji, a w efekcie do zapoznania się z ilością zneutralizowanych LZO na podstawie kombinacji parametrów technicznych i zużycia gazu ziemnego lub energii elektrycznej do ogrzewania złoża ceramicznego (bilans cieplny). W innych przypadkach, współczynnik ten może być określony na bazie:
- pomiarów skuteczności jednostki (przy różnych obciążeniach zaleca się kilkukrotny pomiar),
- pomiarów stężeń LZO lub CO2 w odgazach,
- założeń projektowych (metoda o najniższej dokładności).
Aby poznać całkowitą ilość zredukowanych LZO w dopalaczu, przypadającą na okres rozliczeniowy należy też znać współczynnik parametru i redukcji będący punktem odniesienia danego dopalacza. Wybór parametru odniesienia jest możliwy po analizie zmienności warunków pracy instalacji w tym zmienności obciążenia oraz jego wpływu na prace dopalacza.
Współczynnik redukcji (kg/h) oraz ewidencji czasu pracy urządzenia stosuje się rzadziej z uwagi na małą wiarygodność pomiaru.
Metoda z najbardziej wiarygodnymi wynikami, oparta jest na całkowitym ładunku LZO poddawanym utylizacji w okresie rozliczeniowym oraz efektywności dopalania wyrażona w procentach.
Całkowitą ilość LZO kierowaną do urządzenia, zlicza się w dodatkowym bilansie masy uwzględniającym wszystkie strumienie na wejściu i wyjściu w obszar z dopalaczem. Efektywność dopalania (%) wyznacza się na bazie kilkukrotnych pomiarów masy LZO przed i za jednostką dopalacza lub na podstawie bilansu węgla w odgazach (pomiar LZO przed dopalaczem, pomiar CO2 za dopalaczem).